"Η Μήδεια της αγάπης" το βραβευμένο θεατρικό της Χρ. Ψωμαδέλλη στα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής

Η θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού & Επιμορφωτικού Συλλόγου Νέων Μουδανιών Χαλκιδικής «Απάμεια» ανεβάζει, σε σκηνοθεσία Ορέστη Τεάζη,  τη κωμωδία του μέλους της Λέσχης Τέχνης και Πολιτισμού της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος, Χριστίνας Ψωμαδέλλη,  «Μήδεια της αγάπης», στο Δημοτικό Θέατρο Ν.Μουδανιών Χαλκιδικής. 

Το έργο έλαβε το 1^ο βραβείο θεατρικού έργου, στον 8^ο Διαγωνισμό Συγγραφής Πρωτότυπου Θεατρικού Έργου της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος.

Η πρεμιέρα του έργου είναι τη Παρασκευή 28 Μαρτίου και οι επόμενες παραστάσεις είναι Σάββατο 29/3, Κυριακή 30/3, Δευτέρα 31/3, Τετάρτη 2/4, Σάββατο 5/4, Κυριακή 6/4 και Δευτέρα 7/4.

Μέρος των εσόδων από όλες τις παραστάσεις θα διατεθούν για την ενίσχυση του Συλλόγου ΑΜΕΑ «η Αγάπη» που εδρεύει στη Χαλκιδική.

Λίγα λόγια για το έργο

Η «Μήδεια της αγάπης» αποτελεί μία παρωδία της τραγωδίας του Ευριπίδη, με μοναδικό σκοπό να δώσει το αισιόδοξο μήνυμα στον θεατή, ότι η αγάπη είναι αυτή που νικά και πως η αγάπη κάνει και τον πιο σκληρό άνθρωπο να μαλακώσει τη ψυχή του.

Δίνει μία άλλη διάσταση της όλης υπόθεσης, χωρίς να χαλάει τη προσωπικότητα της Μήδειας, ως ζηλιάρας μάγισσας, αλλά φτάνει μέχρι εκεί. Δεν χρειάζεται η Μήδεια να μισεί τα παιδιά της, να έχει σκοτώσει κάποιον για να πετύχει το σκοπό της και πόσο μάλλον τα ίδια της τα παιδιά. Το τέλος δεν είναι τραγικό αλλά αισιόδοξο και χαρούμενο. Η αγάπη νικά και όλοι είναι ευτυχισμένοι. Ενώ , όπως έχει γράψει ο ίδιος ο Ευριπίδης, τίποτε δεν υπάρχει χωρίς ελπίδα. Πάντα πρέπει να ελπίζουμε («Άελπτον ουδέν. Πάντα δε ελπίζειν χρεών»).

Το έργο μεταφέρει την υπόθεση στη σημερινή εποχή και μέσα από  εύθυμους διαλόγους και κωμικές καταστάσεις ευελπιστεί να «ξεκουράσει» τον θεατή από τη καθημερινότητα και τα προβλήματα που ο καθένας αντιμετωπίζει. Να γελάσει και όχι να κλάψει. Να χαρεί και όχι να τρομάξει. Να φύγει γεμάτος αισιοδοξία και όχι με σφιγμένη καρδιά. Υπάρχει η σκοτεινή πλευρά της ζωής και αυτό δεν αμφισβητείται, όμως , το γέλιο μακραίνει τη ζωή, όπως λένε. Αυτό έχουμε ανάγκη σήμερα και αυτό προσπαθεί το έργο να δώσει στον θεατή.